|
«حُبِّبَ إِلَىَّ مِنْ دُنْيَاكُمْ ثَلاَثٌ: الطَّيِّبُ وَالنِّسَاءُ، وَجُعِلَتْ قُرَّةُ عَيْنِى فِى الصَّلاَةِ»
«Менга сизларнинг дунёинглардан уч нарса маҳбуб, суюкли қилинди. Ширин ҳид, аёллар ва хурсандлигим намозда қилинди».20
Намоз мўминга зулм ва золимларга қарши туришда куч-қувват, матонат бағишлайди. У билан мўмин ҳақиқат устида барқарор турадиган, имонига содиқ, иродаси букилмайдиган, мустаҳкам шахсга айланади. Бу ерда Аллоҳ Таоло намоздан олдин сабрни айтяпти. Бундан сабрнинг намоздан аҳамиятлироқ экани чиқади. Зеро, намоз банда билан Парвардигор ўртасидаги алоқа бўлса, сабр банда билан Парвардигор ўртасидаги ҳам, банда билан унинг ҳавойи нафси ўртасидаги ҳам, банда билан одамлар ўртасидаги ҳам алоқадир. У ўқ томирдир. У қийинчиликлар, мусибатлар, балою офатлар чоғида барқарорликнинг миқёсидир, тамал тошидир.
Сабр ҳақида:
Шу ерда сабр хусусида тадуббур қилиб, бироз тўхтаб ўтмасак бўлмайди. Токи, айрим одамлардаги шу сўзнинг воқеи ва мазмуни борасидаги тушунмовчиликлар барҳам топсин.
Айрим одамлар ҳаром амалларнинг қилинаётгани билан ҳам, Аллоҳнинг ҳадлари ижро этилмаётгани билан ҳам, жиҳод фарзи бажарилмаётгани билан ҳам иши бўлмасдан узлатга чиқиб олишни сабр, деб атайдилар.
Яна айримлар ўзидан озорни даф қилиш учун, Аллоҳнинг душманларига йўлиқиб қолмаслик учун товон тўлаб туришни сабр, деб биладилар. Улар ҳақ гапни айтишга, бошқачароқ қилиб айтганда Аллоҳ рози бўладиган ишни қилишга журъат этолмайдилар. Ўз қобиқларига ўралиб, қайсидир бурчакда биқиниб ётаверадилар. Яна ўзларини сабрли, деб атайдилар.
Бундай сабр Аллоҳ томонидан эвазига жаннатлар тайёрлаб қўйилган ўша сабр эмас.
إِنَّمَا يُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُم بِغَيْرِ حِسَابٍ
– „Ҳеч шак-шубҳа йўқки, сабр-тоқат қилгувчиларга ажр-мукофотлари ҳисоб-китобсиз тўла-тўкис қилиб берилур“. [39:10]
Аксинча бундай сабр айни ожизликдирки, ундан Пайғамбар с.а.в. паноҳ тилаганлар:
«أَعُوذُ بِاللهِ مِنْ الْعَجْزِ وَالْكَسَلِ وَالْجُبْنِ وِالْبُخْلِ وَالْهَمِّ وَالْحَزَنِ وَغَلَبَةِ الدَّيْنِ وَقَهْرِ الرِّجَالِ»
«Аллоҳдан ожизликдан, дангасаликдан, қўрқоқликдан, бахилликдан, ғамдан, хафаликдан, қарзга ботиб қолишдан,
(20) Насоий: 3878, Аҳмад: 3/128, 285.
53-бет
Бетлар:1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208